วันพฤหัสบดีที่ 17 เมษายน พ.ศ. 2557

Songkran festivel

Songkran  festivel


เมื่อวาน

16 -4- 14

ไปเล่นสงกรานต์มาจ้า
ไม่ต้องไปไกลเลย  บ้างแสนบ้านเรานี่แหละ

แจ่มมมมมสุดๆๆๆไปเลย

เพื่อนเก่าๆ

นานๆจะได้ไปกะเพื่อนซะที 55555

แต่แม่บอกว่าบ่อยนะ เมื่อไหร่จะเลิกเที่ยว

อยากบอกแม่จัง คงจะยาก อิอิ

 

เมื่อคืนดูคอนเสิร์ตต่อ มันส์มากกกก
แต่ปวดไปทั้งตัวววเลย

วันนี้ก็อยากไปอยู่นะ  โอ้ยยยยลังเลจิงๆ

 

ลงรูปซะหน่อย

เพื่อเรา  

ยุ้ย

มิ้น

เนตร

นุช

 



 





บอกเลย  ว่ามีความสุขมากกกกกกก

Parali 17-4-14


วันพุธที่ 15 มกราคม พ.ศ. 2557

จบ สำหรับความในใจ คำขอโทษและคำขอบคุณ ขอฉัน



เฮ้ออออ......ณ. วันนี้ ฉันก็ยังคิดถึงพวกเธอได้แต่เฝ้ามอง เวลาที่เข้าเรียน
ว่าเธอจะมาเรียนกันป่าว หน้าตาเธอจะมีความสุขหรือป่าว
วันที่ 14 / 1 /57 เราก็ยังนึกถึงพวกเธอ ที่อยู่ในความทรงจำของเรา
เราก็เลยทำวีดีโอรูป เป็นอนุสรณ์ เตือนความทรงจำที่เรามีความสุข
-v-
ตอนนี้เราจะ โคตรจะเข้มแข็ง ทำใจได้แล้ว
 
 


และยังคงยิ้ม ยิ้ม ทั้งน้ำตา
ที่ผ่านไปแล้วไม่หวนคืนมาก็ไม่เสียดาย
แค่เพียงคิดถึงว่าเคยได้มี บางครั้งก็ยังชื่นใจ
แม้จะมีเก็บไว้แค่ความทรงจำ

อยากเก็บเอาไว้แค่เพียงสิ่งดีๆ

ถึงวันนี้มีแต่ความเหงาใจ
มีเพียงบางครั้งที่อาจจะยังสงสัย
ว่าเธอเองจะเคยบ้างไหมที่คิดเหมือนกัน
ว่าเธอเองจะเคยบ้างไหมที่คิดเหมือนกัน


 ความทรงจำ ดีใจที่ได้เป็นเพื่อนกับพวกแก
เสียใจ ที่ไม่ได้เป็นเพื่อนกับพวกแกแล้ว
งั้นเค้าก็ขอเก็บสิ่งดีๆ ไว้ในความทรงจำนะ
ขอบคุณมากจริงๆ และขอโทษทำที่ให้อึดอัด
ขอบคุณ ลาดกระบัง ขอบคุณ เคมีสิ่งแวดล้อม
ที่ทำให้เค้าได้เจอพวกแก

ขอโทษที่ทำตามสัญญาไม่ได้ว่าจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป
ขอโทษที่พูดออกไปว่าเป็นเพื่อนไม่ได้อีกแล้ว
แต่แค่อยากให้รู้ไว้นะ ว่าในใจมันเจ็บ เพื่อนที่เรารักกลับบอกว่าอึดอัดเรา
เราขอโทษจริงๆ จากใจ  เหมือนโลกได้แตกสลายต่อหน้าต่อตา เรา
ขอบคุณที่ให้เรารู้ถึงวันที่ไม่มีใคร ไม่มีใครเลยจริงๆ ขอบคุณที่ให้ความสุข
ให้ความสนุก และให้ความทุกข์แก่เรา
17 ส.ค. 56  วันที่เราไม่เคยลืม

โชคชะตามักเล่นตลกกับเราเสมอ ความทรงจำของฉัน
วันนึงพวกแกอาจมาเจอเพลงนี้  แค่รู้ไว้ว่าเพื่อนคนนี้ยังหวังดีเสมอ
และไม่เคยเสียใจที่ได้เป็นเพื่อนกับพวกแก


เราสมควรที่จะอยู่กับปัจจุบันได้แหละ วันนี้เราได้เขียนสิ่งที่เราอยากพูด สิ่งที่เราอยากบอกหมดแล้ว
เมื่อวันใดวันหนึ่ง เธอจะได้เห็นข้อความเหล่านี้  เมื่อถึงวันนั้น เชือกที่พันธนาการเราไว้ ก็คงจะหลุดออกอย่างสมบูรณ์  ไม่รักเรา เกลียดเราก็ได้ เพราะเธอจะได้จำเราได้ตลอดไปไง

16 มกราคม 57    
วันครู จำง่ายดีนะ : )


จบ
สำหรับความในใจ
หมดแล้ว ต่อไปนี้ไม่มีอีกแล้ว
เป็นคนที่รู้จักกันเท่านั้น






วันอาทิตย์ที่ 3 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556

เปิดเทอม ปี 2 เทอม 2

 เฮ้ออออ......  พรุ่งนี้ก็เปิดเทอมแล้วสิ ปี 2 เทอม 2
 ฉันคงต้องเจออะไรอีกมากมายสินะ..... 4/11/56

ชีวิตในรั้วมหาลัย มีทั้งสุขและทุกข์ และเราก็ได้
ผ่านอะไรต้องมากมาย ในเทอมก่อนๆ
ในเวลานี้ เรามีเวลามากพอ ที่จะอยู่กับตัวเอง
ต้องใช้สติมากขึ้น และปากมากให้น้อยลงสินะ เราถึงจะอยู่ในสังคมนี้ได้
เทอมนี้เราจะเริ่มต้นชีวิตใหม่  ไม่รู้จะทำได้รึป่าว

ได้แต่ปลอบใจตัวเอง ว่าสู้ๆ สู้เพื่อแม่นะ ต้องทำให้แม่ภูมิใจ 

วันๆได้แต่นั่งคิดถึงเพื่อน แต่เค้าคงไม่คิดถึงเราหรอก
เดี๋ยวจบปี 4 เราจะให้เธอได้อ่านนะ เรื่องราวทุกอย่างในนี้
เราเขียนขึ้น เพื่อให้ได้จนจำ เพื่อให้ได้รู้จักตัวเอง
เพื่อให้เธอได้รู้ว่าเราคิดเช่นไร เพื่อให้เราไม่ลืมเหตุการณ์ต่างๆ
เราก็อยากให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม  แต่มันคงไม่ได้แล้วสิ
เราคงต้องอยู่ของเราอย่างนี้คนเดียว คนเดียว คนเดียว ตลอดไป ในวันที่ไม่มีใคร
เรานะ เสียดายเวลา เสียดายมิตรภาพ เสียดายความรู้สึกมากกก
ถึงต่อไม่นี้เราจะไม่ได้อยู่กับเธอแต่เราก็เป็นห่วงเธอนะ ปุ้ย


เราจะเริ่มเขียนเหตุการณ์ย้อนหลังในความจำของเรา


@ห้องที่เงียบเหงา 3/11/56 : )





วันอังคารที่ 18 กันยายน พ.ศ. 2555

First step @ KMITL'55


จุดเริ่มต้น

สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้า เจ้าคุณทหาร ลาดกระบัง


       จุดเริ่มต้นของชีวิตใหม่ ที่เข้าสู่อีกโลกหนึ่งที่ไม่เคยเจอ  ดีใจที่ได้เข้ามาเรียนที่นี่ พระจอมเกล้า ลาดกระบัง  รู้ว่าเป็นสถาบันต้นๆของประเทศ ไม่เชื่อว่า ตัวเองจะแอดมิดชั่นติด ( ไม่ติดได้ไง เลือกตั้ง 3 อันดับ ) ได้มีจากบ้าน มาอยู่หอพัก มีเพื่อนใหม่ มีเมทที่ไม่รู้จัก มีอะไรหลายๆอย่างใหม่ๆ เข้ามาในชีวิต  รู้ถึงความรู้สึก ดีใจ เสียใจ เหงา คิดถึงบ้าน คิดถึงแม่  มิตรภาพ การปรับตัว ความอดทน

ป้ายแรก 



        ได้ก้าวเข้ามาเป็นลูกพระจอม และก็ตั้งปณิธานเอาไว้ว่า เราจะต้องเรียนจบที่นี่ให้ได้ เพียงครึ่งเทอม บางครั้งก็เหนื่อย บางครั้งก็ท้อ ร้องไห้บาง แต่เราก็ต้องสู้ต่อไป คนอื่นทำได้ เราต้องทำได้ เราเคยเจออะไรที่มากกว่านี้ แค่นี้ทำไมเราจะทนไม่ได้ละ ปลอบใจตัวเองหน่อย สู้ๆๆต่อไป

ก้าวแรก  First step

ณ หอประชุมใหญ่สถาบัน

     รับน้อง ก้าวแรกที่สถาบัน คนเยอะมาก ใส่เสื่อสีแสด- ขาว เข้ากิจกรรมฐานต่างๆ ของแต่ละคณะ
ได้เห็นถึงความสามัคคี และความรักของรุ่นพี่ ตอนเย็น พาไปไหว้พระจอม ( เป็นครั้งแรก ) และกลางคืนมีคอนเสิร์ต สมอรูม ทำให้เริ่มสนิทกับเพื่อนมากขึ้นอีกด้วย